خونریزی بعد از جراحی واژن؛ تا کجا طبیعی است؟
اگر به‌تازگی جراحی واژن یا واژینوپلاستی انجام داده‌اید، احتمالاً با نگرانی از دیدن چند قطره یا حتی حجم بیشتری خونریزی بعد از جراحی واژن روبه‌رو شده‌اید. اما آیا این اتفاق بخشی از روند طبیعی ترمیم است یا نشانه‌ای از عارضه؟ بسیاری از بیماران بلافاصله پس از این عمل یا لابیاپلاستی ، دچار ترشحات خونی یا لکه‌بینی می‌شوند که معمولاً جای نگرانی ندارد، اما در برخی موارد می‌تواند زنگ خطر باز شدن بخیه‌ها، عفونت یا هماتوم باشد. درک تفاوت میان خونریزی طبیعی و غیرطبیعی و شناخت علائم هشداردهنده، به تصمیم‌گیری سریع‌تر و پیشگیری از عوارض کمک می‌کند. در ادامه این مطلب، به‌صورت علمی و دقیق توضیح می‌دهیم که چه مقدار خونریزی طبیعی است، چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد و چگونه می‌توان از آن پیشگیری کرد.
-
علت خونریزی بعد از جراحی واژن چیست؟
این بخش علت‌های خونریزی بعد از جراحی واژن را با اتکا به سند بالینی مرور می‌کند تا تفاوت بین خونریزی طبیعی و غیرطبیعی روشن شود. بررسی نشان می‌دهد که خونریزی بعد از جراحی واژن اغلب در روزهای اولیه یک پدیده قابل انتظار است، اما چند دلیل بالینی مشخص وجود دارد که نیاز به پیگیری فوری دارند.
جراحی‌های رایج و ارتباط آن‌ها با خونریزی
عمل‌های شایع که ممکن است پس از آن خونریزی بعد از جراحی واژن دیده شود عبارت‌اند از واژینوپلاستی (تنگی و جوان‌سازی)، پرینورافی (ترمیم پرینه) و عمل‌های ترمیمی یا زیبایی ناحیه ژنیتال. هر یک از این روش‌ها بسته به وسعت برش، عمق دستکاری بافت و محل قرارگیری بخیه، خطر متفاوتی برای خونریزی دارند؛ به‌عنوان مثال عمل‌هایی که با دستکاری گسترده‌تر بافت همراه‌اند احتمال هماتوم یا خونریزی موضعی بیشتری دارند.
مکانیسم طبیعی خونریزی در روزهای ابتدایی
بلافاصله پس از عمل، بافت‌های جراحی‌شده دچار خونریزی مویرگی و ترشح مایع التهابی می‌شوند که به صورت لکه‌بینی یا خون‌آلودی سبک ظاهر می‌گردد. این پدیده ناشی از مرحله التهابی طبیعی ترمیم است: رگ‌های کوچک نشت مایع و پلک‌هایی از خون می‌دهند، لخته‌سازی موضعی شکل می‌گیرد و با پیشرفت فاز تکثیر، خونریزی به‌تدریج کاهش می‌یابد. الگوی زمانی مرسوم شامل روزهای ۱–۳ با لکه‌بینی یا خون‌آلودی روشن، روزهای ۴–۷ با کاهش مقدار و تبدیل رنگ به قهوه‌ای روشن، و قطع یا لکه‌بینی خفیف تا روز ۷–۱۰ است؛ ادامه یا افزایش خونریزی پس از این بازه غیرطبیعی محسوب می‌شود.
عوامل زمینه‌ای مؤثر بر بروز خونریزی غیرطبیعی
- کیفیت بخیه و باز شدن زخم (Dehiscence): شایع‌ترین علت خونریزی ناگهانی یا شدید پس از روزهای اولیه، باز شدن بخیه یا جدا شدن لبه‌های زخم است که مستلزم ترمیم یا بخیه مجدد است؛ علائم همراه شامل درد ناگهانی، تورم یا خروج بافت است.
- عفونت موضعی: عفونت باعث التهاب افزاینده، تخریب موضعی بافت و خونریزی مزمن یا افزایشی می‌شود؛ همراهیِ ترشحات چرکی، تب و بوی بد، خونریزی عفونی را محتمل می‌سازد.
- تجمع خون (هماتوم): هماتوم زیرجلدی می‌تواند فشار بافتی ایجاد کند و با پارگی عروق موضعی منجر به خونریزی یا لخته قابل لمس گردد؛ این وضعیت غالباً نیاز به تخلیه پزشکی دارد.
- داروها و مکمل‌ها: مصرف داروهای ضدانعقاد (مانند وارفارین، آسپرین، کلوپیدوگرل) یا مکمل‌های رقیق‌کننده خون (امگا-۳، ویتامین E، جینسینگ و…) ریسک خونریزی را افزایش می‌دهد؛ اطلاع‌رسانی کامل به جراح قبل از عمل و مدیریت موقت داروها ضروری است.
- فعالیت زودهنگام یا دخول جنسی: فشارهای مکانیکی، اصطکاک یا دخول زودهنگام می‌تواند بخیه‌ها را پاره کند و باعث خونریزی قابل‌توجه یا نیاز به مداخله گردد؛ اکثر جراحان توصیه می‌کنند حداقل ۴–۶ هفته برای ازسرگیری رابطه جنسی صبر شود.
- مهارت جراح و شرایط حین عمل: تجربه جراح، تکنیک هموستاز (کنترل خونریزی حین عمل) و کیفیت مواد (نخ بخیه، تکنیک لایه‌ای) نقش کلیدی در کاهش بروز خونریزی بعد از جراحی واژن دارد.
چگونه تشخیص دهیم علت خونریزی چیست؟
تفکیک خونریزی طبیعی از غیرطبیعی بر اساس مقدار، رنگ، مدت زمان و علائم همراه انجام می‌شود: خون روشن کم یا لکه‌بینی در ۵–۷ روز اول معمولاً طبیعی است؛ اما خونریزی قرمز روشنِ زیاد، لخته‌های بزرگ، افزایش روند خونریزی یا علائم سیستمیک (تب، لرز، درد شدید، ترشح بدبو) نیازمند ارزیابی فوری است. در صورت مشاهده علائم ذکرشده، مراجعه به جراح یا اورژانس توصیه می‌شود.
جمع‌بندی کوتاه:
درک اینکه خونریزی بعد از جراحی واژن تا چه حد طبیعی است، به زمان‌بندی علائم، سابقه دارویی و نوع عمل بستگی دارد. علل اصلی خونریزی غیرطبیعی شامل باز شدن بخیه‌ها، عفونت، هماتوم، داروهای ضدانعقاد و ضربه مکانیکی (مثلاً رابطه زودهنگام) هستند؛ در مواجهه با خونریزی شدید یا همراه با تب/ترشح باید فورا به جراح مراجعه کنید.
اگر مایل باشید، در بخش بعدی «چه میزانی خونریزی طبیعی است» را با جداول زمانی و نکات عملی برای پیگیری روزانه توضیح می‌دهم.
-
چه میزان خونریزی بعد از جراحی واژن طبیعی است؟
الگوی زمانی و تغییر رنگ ترشحات
پس از عمل‌های ناحیه تناسلی مانند واژینوپلاستی یا پرینورافی، الگوی معمول خونریزی بعد از جراحی واژن را می‌توان به فازهای زمانی تقسیم کرد:
- روزهای ۱–۳: ترشحات اغلب روشن یا ترکیب خون و مایع زخم (خون روشن یا خون‌آلودی کم)؛ این مرحله مربوط به نشتی مویرگ‌ها و فرایند التهابی اولیه است.
- روزهای ۴–۷: کاهش مقدار خون و تغییر رنگ به قهوه‌ای روشن یا سِروزانژینوس (مخلوط خون و مایع زرد رنگ) دیده می‌شود؛ این نشان‌دهنده لخته‌سازی موضعی و آغاز فاز ترمیم است.
- روزهای ۸–۱۴: معمولاً لکه‌بینی خفیف یا ترشحات قهوه‌ای پراکنده و کاهش قابل‌توجه خون رخ می‌دهد.
- بعد از دوهفته: قطع یا حداقل باقی‌ماندن ترشحات به‌صورت لکه‌بینی نادر مطلوب است. ادامه یا افزایش خونریزی فراتر از این بازه غیرطبیعی محسوب می‌شود و نیازمند بررسی است.
تمایز خونریزی طبیعی از خونریزی غیرطبیعی
برای تشخیص اینکه آیا خونریزی بعد از جراحی واژن طبیعی است یا نشانه عارضه، معیارهای عملی عبارت‌اند از: مقدار، روند زمانی، رنگ و علائم همراه. موارد زیر معمولاً غیرطبیعی‌اند و باید فوراً ارزیابی شوند:
- افزایش ناگهانی مقدار خون یا خون‌ریزی‌ای که نوار بهداشتی را در کمتر از یک ساعت اشباع کند؛
- وجود لخته‌های بزرگ قابل‌مشاهده یا خروج توده خون؛
- خونریزی پیوسته یا رو به افزایش بعد از روز هفتم تا دوازدهم؛
- خون روشن همراه با درد شدید، تورم موضعی یا خروج بافت (نشانه باز شدن بخیه یا جدایی لبه زخم).
در مقابل، لکه‌بینی اندک در روزهای اول تا دوم و تغییر رنگ تدریجی به قهوه‌ای معمولاً طبیعی است.
نشانه‌های هشداردهنده نیازمند مراجعه فوری
در صورت مشاهده هر یک از علائم زیر، تماس فوری با جراح یا مراجعه به اورژانس لازم است، زیرا ممکن است نشان‌دهنده عفونت، هماتوم یا باز شدن بخیه باشد:
- تب بالای ۳۷.۸–۳۸ درجه همراه با قرمزی یا بوی نامطبوع از محل؛ (عفونت احتمال‌پذیر)
- درد شدید ناگهانی یا تورم و برجستگی قابل لمس (ممکن است هماتوم باشد)
- خونریزی شدید یا تخلیه مایع خون‌آلود به‌صورت مداوم
- احساس ضعف، سبکی سر یا افت فشار که می‌تواند نشانه خونریزی قابل‌توجه سیستمیک باشد.
در صورت مصرف داروهای ضدانعقاد یا مکمل‌های رقیق‌کننده خون (مثلاً آسپرین، وارفارین، امگا-۳)، آستانه خطر پایین‌تر است و هر خونریزی روشن‌تر باید جدی گرفته شود.
علائم افتادگی بخیه و عفونت — تفاوت کاربردی
- باز شدن یا پاره‌شدن بخیه معمولاً با خونریزی موضعی شدید، خروج بافت یا درد ناگهانی همراه است و اغلب نیاز به ترمیم جراحی دارد.
- عفونت معمولاً با تب، ترشحات چرکی، بوی نامطبوع، قرمزی افزاینده و گاهی خونریزی متناوب همراه است. در این موارد درمان آنتی‌بیوتیکی و پاکسازی زخم ضروری است.
نکات عملی برای بیمار
- ثبت روزانه مقدار و رنگ ترشحات و در صورت امکان عکس‌برداری جهت ارائه به پزشک مفید است.
- از اعمال فشار یا دستکاری محل جراحی خودداری کنید؛ رابطه جنسی و فعالیت بدنی شدید تا زمان تأیید پزشک ممنوع است، زیرا می‌تواند منجر به خونریزی یا بازشدن بخیه شود.
- در صورت خونریزی شدید یا علائم هشدار، بدون تعلل به مرکز درمانی مراجعه کنید.
خلاصه کوتاه
الگوی معمول خونریزی بعد از جراحی واژن شامل خون‌آلودی خفیف روزهای اول، تبدیل به ترشحات قهوه‌ای و کاهش تدریجی تا حوالی دو هفته است. هر افزایش مقدار خون، لخته بزرگ، درد شدید، تب یا بوی نامطبوع، یا تداوم خونریزی فراتر از ۱۰–۱۴ روز، نشانه غیرطبیعی است و نیاز به بررسی فوری دارد. برای پیگیری مناسب، اطلاعات دقیق روزانه و گزارش سریع هر علامت هشدار به جراح ضروری است.
-
عوامل خطر و علل غیرطبیعی خونریزی پس از جراحی واژن
شناخت عوامل خطر زمینه‌ای و علل غیرطبیعیِ خونریزی بعد از جراحی واژن به تصمیم‌گیری درمانی سریع کمک می‌کند. در ادامه مهم‌ترین دلایل بالینی که خونریزی را از حالت فیزیولوژیک خارج و نیازمند مداخله می‌سازند، به‌صورت مستقیم و کاربردی تشریح می‌شود.
۱. باز شدن بخیه‌ها (دهیسانس) و آسیب مکانیکی
- باز شدن محل بخیه یا جدا شدن لبه‌های زخم یکی از شایع‌ترین علل خونریزی بعد از جراحی واژن است که معمولاً با خروج ناگهانی خون روشن، درد موضعی و گاهی دیدن بافت یا نخ همراه است.
- عوامل مؤثر در دهیسانس شامل کشش مکانیکی (مانند رابطه جنسی زودهنگام یا بلند کردن بار سنگین)، کیفیت ناکافی بخیه یا نخ، و تکنیک نامناسب لایه‌بندی حین عمل است.
- مدیریت: معاینه سریع، در صورت لزوم تمیزسازی و بخیه‌‌گذاری مجدد لبه‌ها، و توصیه محدودیت‌های حرکتی تا تثبیت ترمیم.
۲. عفونت موضعی و واکنش التهابی
- عفونت پس از عمل می‌تواند با التهاب افزاینده، ترشح چرکی و خونریزی متناوب یا پیشرونده همراه شود؛ تب، قرمزی موضعی و بوی نامطبوع شاخص‌های هشدارند.
- عفونت می‌تواند ساختار بافت را ضعیف کرده و بخیه‌ها را دچار نارسایی نماید و در نتیجه خونریزی بعد از جراحی واژن را تشدید کند.
- مدیریت: نمونه‌برداری از ترشحات در صورت لزوم، شروع آنتی‌بیوتیک هدفمند یا گسترده طبق خزانه‌دار و همکاری با جراح برای پاکسازی موضعی یا در صورت وجود آبسه/هماتوم، تخلیه جراحی.
۳. هماتوم یا تجمع لخته زیرپوستی
- خونریزی داخلی در فضای بافتی منجر به هماتوم می‌شود؛ هماتوم می‌تواند با افزایش فشار موضعی، درد و گاهی پوسته‌پوسته شدن پوست یا خونریزی ثانویه همراه گردد.
- عوامل مستعدکننده شامل کنترل ناکافی هموستاز حین عمل، فشار خون بالا و اختلالات انعقادی آشکار یا نهفته است.
- مدیریت: هماتوم‌های کوچک ممکن است تحت نظر و با یخ‌درمانی کنترل شوند؛ هماتوم‌های بزرگ یا در حال افزایش نیاز به تخلیه جراحی و کنترل منبع خونریزی دارند.
۴. تأثیر داروها، مکمل‌ها و اختلالات انعقادی
- مصرف داروهای ضدانعقاد (وارفارین، رقیق‌کننده‌های جدید)، آسپرین، پلاویکس یا برخی مکمل‌ها (امگا-3، جینسینگ، ویتامین E) قبل یا بعد از عمل، احتمال خونریزی بعد از جراحی واژن را افزایش می‌دهد.
- اختلالات انعقادی مادرزادی یا اکتسابی (هموفیلی خفیف، ترومبوسیتوپنی) نیز ریسک خونریزی را بالا می‌برند.
- مدیریت: بررسی دقیق سابقه دارویی قبل از عمل، هماهنگی با پزشک نسخه‌نویس برای تنظیم داروها و در صورت وجود اختلال انعقادی، اقدامات هماتولوژیک قبل از عمل الزامی است.
۵. فعالیت زودهنگام جنسی یا فیزیکی و ضربه مستقیم
- شروع رابطه جنسی پیش از زمان توصیه‌شده یا فعالیت بدنی سنگین می‌تواند سبب فشار بر بخیه‌ها، اصطکاک و پارگی موضعی شود؛ این عامل یکی از علل قابل پیشگیریِ خونریزی بعد از جراحی واژن است.
- توصیه عمومی اکثر جراحان اجتناب از نزدیکی جنسی و فعالیت شدید حداقل ۴–۶ هفته پس از عمل است؛ عدم رعایت این محدودیت ضروری ممکن است نیاز به مداخله اورژانسی ایجاد کند.
۶. عوامل زمینه‌ای بیمار و کیفیت عمل
- وضعیت‌هایی مانند فشار خون کنترل‌نشده، دیابت، سیگار کشیدن، اضافه‌وزن و نارسایی تغذیه‌ای می‌تواند به کاهش کیفیت ترمیم و افزایش ریسک خونریزی منجر شود.
- تجربه و تکنیک جراح، استفاده از مواد مناسب (نخ بخیه استاندارد، کنترل مناسب هموستاز حین عمل) و شرایط محیطی اتاق عمل نقش محوری در کاهش مخاطرات دارند.
۷. تشخیص سریع و اقدامات اولیه
- هر مورد خونریزی بعد از جراحی واژن با خونریزی زیاد، ادامه رو به افزایش یا همراه با تب/ترشح بدبو باید فورا بررسی شود. ارزیابی شامل معاینه بالینی، بررسی علل دارویی، اندازه‌گیری هموگلوبین و در صورت نیاز سونوگرافی یا تخلیه هماتوم است.
- اقدام به خوددرمانی یا تعویق مراجعه می‌تواند وضعیت را تشدید کند؛ مراجعه زودهنگام شانس کنترل محافظه‌کارانه و جلوگیری از جراحی مجدد را افزایش می‌دهد.
خلاصه عملی: عوامل شایع غیرطبیعی خونریزی بعد از جراحی واژن عبارت‌اند از باز شدن بخیه‌ها، عفونت، هماتوم، تأثیر داروها و فعالیت زودهنگام؛ شناسایی سریع عامل زمینه‌ای و مداخله هدفمند، پایه مدیریت موفق و کاهش عوارض بلندمدت است.
-
روش‌های کنترل و پیشگیری از خونریزی بعد از جراحی واژن
مراقبت‌های حیاتی در ۲۴ ساعت اول
۱. استراحت کامل و اجتناب از فعالیت بدنی: در ۲۴ ساعت نخست پس از عمل، بیمار باید استراحت نسبتاً کاملی داشته باشد و از بلند کردن بار سنگین، خم شدن‌های مکرر یا ورزش خودداری کند تا فشار موضعی و خطر باز شدن بخیه کاهش یابد.
۲. استفاده از پد بهداشتی (نه تامپون): برای جذب ترشحات از پدهای خارجی استفاده کنید و از وارد کردن تامپون یا هر جسم خارجی به داخل واژن خودداری شود؛ این کار هم ریسک‌عفونت را افزایش می‌دهد و هم می‌تواند منجر به تحریک یا خونریزی بیشتر گردد.
۳. اعمال کمپرس سرد خارجی: در ۲۴–۴۸ ساعت اول می‌توان کمپرس سرد (کیسه یخ پوشیده در پارچه) را به‌صورت موضعی و خارج از واژن برای کاهش ادم و خونریزی مویرگی روی ناحیه خارجی اعمال کرد — هر بار ۱۰–۱۵ دقیقه با فاصله زمانی مناسب.
۴. کنترل درد با مسکن مناسب: توصیه نخست معمولاً استامینوفن (پاراستامول) است؛ از مصرف خودسرانه آسپرین یا داروهای ضدالتهابی غیراستروییدی (NSAID) بدون مشورت جلوگیری کنید، زیرا این گروه می‌توانند ریسک خونریزی را افزایش دهند.
۵. پیگیری تماس با تیم جراحی: در ۲۴ ساعت اول هرگونه خونریزی غلیظ، اشباع سریع پد، درد ناگهانی یا تب باید بلافاصله گزارش شود.
مراقبت‌ها و محدودیت‌ها در هفته‌های بعد
- عدم رابطه جنسی و اجتناب از نفوذ: از ازسرگیری رابطه جنسی حداقل برای ۴–۶ هفته (یا تا تأیید پزشک) خودداری کنید؛ دخول زودهنگام یکی از علل شایع خونریزی بعد از جراحی واژن و باز شدن بخیه است.
- پرهیز از حمام داغ و سونا: تا زمان بهبودی کامل از آب داغ، سونا و وان نشستن پرهیز کنید؛ بعد از 48–72 ساعت، در صورت نیاز و تأیید پزشک، نشستن در لگن آب گرم (sitz bath) به‌صورت ملایم و کوتاه می‌تواند کمک‌کننده باشد.
- مراقبت از یبوست و فشار دفع: از زور زدن هنگام دفع جلوگیری شود؛ استفاده از ملین یا نرم‌کننده مدفوع (طبق تجویز) و تغذیه پرفیبر برای پیشگیری از یبوست ضروری است زیرا زور زدن می‌تواند به اتساع و خونریزی منجر شود.
- پوشش و بهداشت محل: شستوشوی آرام با آب ولرم و صابون ملایم از بیرون ناحیه تناسلی کافی است؛ از شستوشوی تهاجمی یا استفاده از محصولات عطری خودداری کنید.
داروهای مجاز و ممنوع برای کنترل خونریزی
- اجتناب از عوامل رقیق‌کننده خون: اگر ممکن است، پیش از عمل داروهایی مانند آسپرین، ایبوپروفن، کلوپیدوگرل یا وارفارین طبق نظر پزشک تعدیل یا موقتا قطع شوند. پس از عمل نیز تا زمان کنترل کامل خونریزی از مصرف خودسرانه این داروها یا مکمل‌هایی مانند امگا-۳، جینسینگ و ویتامین E پرهیز کنید.
- مسکن توصیه‌شده: پاراستامول برای درد خفیف تا متوسط مناسب است؛ اگر لازم است پزشک مسکن قوی‌تر تجویز می‌کند.
- در صورت خونریزی مداوم: در برخی شرایط و بر اساس نظر جراح، داروهای ضد خونریزی (مثل ترانکسامیک اسید) یا تجویز خون/محلول‌های جایگزین در شرایط کمبود خون ممکن است مورد نیاز قرار گیرد — این موارد تنها تحت نظر پزشک انجام شود.
رژیم غذایی، هیدراتاسیون و نکات تغذیه‌ای مؤثر
- پروتئین کافی: پروتئین برای بازسازی بافت ضروری است؛ مصرف پروتئین کافی (گوشت کم‌چرب، مرغ، تخم‌مرغ، حبوبات) کمک می‌کند ترمیم سریع‌تر و احتمال خونریزی ثانویه کاهش یابد.
- آهن و ویتامین سی: غذاهای غنی از آهن (گوشت قرمز، سبزیجات برگ‌دار) و ویتامین C (مرکبات، فلفل) در بازیابی هموگلوبین و بهبود ترمیم مؤثرند. در صورت خونریزی قابل‌توجه، بررسی سطح هموگلوبین و مشورت در مورد مکمل آهن لازم است.
- هیدراتاسیون و پرهیز از الکل/سیگار: مایعات کافی بنوشید و از مصرف الکل و سیگار که فرایند ترمیم را کند می‌کنند، پرهیز نمایید.
ملاحظات عملی و زمان‌بندی پیگیری
- برنامه ویزیت پیگیری معمولاً در ۵–۷ روز اول برای بررسی بخیه‌ها و ارزیابی ترشح تنظیم می‌شود.
- اگر خونریزی شدید، خروج لخته بزرگ، تب، بوی نامطبوع یا تورم موضعی مشاهده شد، بدون تأخیر به جراح مراجعه کنید.
- در صورت مصرف داروهای ضدانعقاد یا وجود اختلالات خونریزی سابقه‌دار، پیش از عمل هماهنگی با متخصص مربوط و برنامه‌ریزی جهت کنترل داروها و پیشگیری ضروری است.
خلاصه عملی: رعایت دقیق مراقبت بعد از عمل، پرهیز از رابطه جنسی زودهنگام، اجتناب از داروها و مکمل‌های رقیق‌کننده خون، کنترل یبوست و تغذیه مناسب، و پیگیری منظم پزشک، ستون‌های اصلی پیشگیری و کنترل خونریزی بعد از جراحی واژن هستند. در موارد هرگونه افزایش خونریزی یا علائم هشدار، مراجعه فوری لازم است.
-
جمع‌بندی و پرسش‌های متداول
خونریزی بعد از جراحی واژن تا حدی در چند روز نخست، پدیده‌ای طبیعی محسوب می‌شود و معمولاً به‌صورت ترشح خفیف یا لکه‌بینی دیده می‌شود. اما هر نوع تغییر در شدت، رنگ یا بوی ترشحات می‌تواند نشانه‌ای از عارضه احتمالی باشد. میزان و نوع خونریزی، ارتباط مستقیمی با نوع جراحی (تنگی، زیبایی، ترمیمی)، مهارت جراح، وضعیت انعقاد خون بیمار و مراقبت‌های بعد از عمل دارد. رعایت دقیق توصیه‌های بهداشتی، مصرف منظم داروهای تجویزی، پرهیز از فعالیت سنگین و مراجعه به پزشک در زمان مناسب، نقش مهمی در پیشگیری از عوارض و بازگشت سریع‌تر به سلامت دارد. هدف اصلی، کنترل بهبودی، کاهش ریسک عفونت و اطمینان از ترمیم کامل بخیه‌ها است.
آیا خونریزی تا چند روز بعد از جراحی طبیعی است؟
بله، در اغلب بیماران خونریزی بعد از جراحی واژن در ۳ تا ۵ روز اول خفیف و با گذشت زمان کمتر می‌شود. این خون معمولاً رنگی صورتی یا قهوه‌ای کم‌رنگ دارد و نشانه طبیعی ترمیم زخم است. در برخی جراحی‌ها مانند لابیاپلاستی یا تنگی واژن، ترشحات خفیف حتی تا دو هفته ادامه دارد. اما در صورت تداوم بیش از ۱۰ روز یا افزایش حجم خون، باید فوراً به پزشک اطلاع داده شود.
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟
در موارد زیر مراجعه فوری ضروری است:
- خروج ناگهانی لخته‌های بزرگ یا خونریزی روشن‌رنگ؛
- افزایش بوی نامطبوع یا تغییر رنگ ترشحات؛
- احساس فشار یا تورم در ناحیه بخیه؛
- درد شدید یا تب بالاتر از ۳۸ درجه سانتی‌گراد.
این علائم ممکن است نشانه عفونت، باز شدن بخیه یا تجمع هماتوم باشند و نیاز به ارزیابی تخصصی دارند.
به کدام پزشک مراجعه کنیم؟
در صورت بروز هرگونه خونریزی بعد از جراحی واژن، مراجعه به پزشک متخصص زنان و زایمان الزامی است. این پزشک، بسته به شدت علائم، ممکن است بیمار را برای بررسی بیشتر به جراح ترمیمی یا فوق‌تخصص لگن ارجاع دهد. از مراجعه خودسرانه به مراکز غیرتخصصی یا استفاده از داروهای گیاهی و خانگی به‌شدت خودداری کنید، زیرا ممکن است وضعیت را بدتر کند.
آیا خونریزی همراه با درد یا ترشحات غیرعادی نشانه عفونت است؟
بله، در صورت همراهی خونریزی با بوی تند، ترشحات زرد یا سبز، احساس سوزش، تب یا درد شدید لگن، احتمال عفونت بعد از عمل مطرح است. درمان سریع با آنتی‌بیوتیک و بررسی بخیه‌ها از گسترش التهاب و باز شدن زخم جلوگیری می‌کند. در این شرایط، پزشک ممکن است کشت ترشحات و معاینه داخلی انجام دهد تا درمان دقیق‌تری انتخاب کند.
توصیه نهایی پزشک متخصص
برای پیشگیری از خونریزی بعد از جراحی واژن، چند اصل حیاتی را رعایت کنید:
۱. در ۲۴ ساعت اول، استراحت مطلق و استفاده از کمپرس سرد خارجی.
۲. پرهیز از رابطه جنسی و ورزش به‌مدت حداقل ۴ هفته.
۳. استفاده از پد بهداشتی و عدم استفاده از تامپون.
۴. خودداری از داروهای رقیق‌کننده خون مگر با نظر پزشک.
۵. تغذیه سالم، آب کافی و پیگیری ویزیت‌های منظم پس از عمل.
دعوت به مشاوره و پیگیری پزشکی
اگر پس از عمل با خونریزی بعد از جراحی واژن، ترشحات غیرطبیعی یا نگرانی از باز شدن بخیه‌ها روبه‌رو هستید، حتماً با تیم پزشکی ما مشورت کنید. برای ارزیابی دقیق، ارائه عکس از محل جراحی (در شرایط مجاز پزشکی)، سوابق دارویی، و شرح زمان‌بندی علائم بسیار کمک‌کننده است.
مشاوره تخصصی با پزشک زنان در چنین شرایطی، نه‌تنها از عوارض احتمالی پیشگیری می‌کند، بلکه به ترمیم بهتر، بازگشت سریع‌تر به زندگی روزمره و اطمینان از سلامت کامل شما کمک خواهد کرد.
